Arbiter, aethereo iugiter qui regmine sceptrA
Lucifluumque simul caeli regale tribunaL
Disponis moderans aeternis legibus illuD,
(Horrida nam multans torsisti membra VehemotH,
Ex alta quondam rueret dum luridus arcE),
Limpida dictanti metrorum carmina praesuL
Munera nunc largire, rudis quo pandere reruM
Versibus enigmata queam clandistina fatV:
Sic, Deus, indignis tua …
Altrix cunctorum, quos mundus gestat, in orbe
Nuncupor (et merito, quia numquam pignora tantum
Improba sic lacerant maternas dente papillas)
Prole virens aestate, tabescens tempore brumae.
Cernere me nulli possunt nec prendere palmis,
Argutum vocis crepitum cito pando per orbem.
Viribus horrisonis valeo confringere quercus;
Nam superos ego pulso polos et rura peragro.
Versicolor fugiens caelum terramque relinquo,
Non tellure locus mihi, non in parte polorum est:
Exilium nullus modo tam crudele veretur;
Sed madidis mundum faciam frondescere guttis.
Crede mihi, res nulla manet sine me moderante
Et frontem faciemque meam lux nulla videbit.
Quis nesciat dicione mea convexa rotari
Alta poli solisque iubar lunaeque meatus?
Taumantis proles priscorum famine fingor,
Ast ego prima mei generis rudimenta retexam:
Sole ruber genitus sum partu nubis aquosae;
Lustro polos passim solos, non scando per austros.
Nunc ego cum pelagi fatis communibus insto
Tempora reciprocis convolvens menstrua cyclis:
Ut mihi lucifluae decrescit gloria formae,
Sic augmenta latex redundans gurgite perdit.
Facundum constat quondam cecinisse poetam:
“Quo Deus et quo dura vocat Fortuna; sequamur!”
Me veteres falso dominam vocitare solebant,
Sceptra regens mundi dum Christi gratia regnet.
Nos Athlante satas stolidi dixere priores;
Nam septena cohors est, sed vix cernitur una.
Arce poli gradimur nec non sub Tartara terrae;
Furvis conspicimur tenebris et luce latemus
Nomina de verno ducentes tempore prisca.
En ego non vereor rigidi discrimina ferri
Flammarum neu torre cremor, sed sanguine capri
Virtus indomiti mollescit dura rigoris.
Sic cruor exsuperat, quem ferrea massa pavescit.
Sic me iamdudum rerum veneranda potestas
Fecerat, ut domini truculentos persequar hostes;
Rictibus arma gerens bellorum praelia patro
Et tamen infantum fugiens mox verbera vito.
Flatibus alternis vescor cum fratre gemello;
Non est vita mihi, cum sint spiracula vitae.
Ars mea gemmatis dedit ornamenta metallis:
Qratia nulla datur mihi, sed capit alter honorem.
Annua dum redeunt texendi tempora telas,
Lurida setigeris redundant viscera filis,
Moxque genestarum frondosa cacumina scando,
Ut globulos fabricans tum fati sorte quiescam.
Quamvis aere cavo salpictae classica clangant
Et citharae crepitent strepituque tubae modulentur,
Centenos tamen eructant mea viscera cantus;
Me praesente stupet mox musica chorda fibrarum.
Sum namque excellens specie, mirandus in orbe,
Ossibus ac nervis ac rubro sanguine cretus.
Cum mihi vita comes fuerit, nihil aurea forma
Plus rubet et moriens mea numquam pulpa putrescit.
Ignibus in mediis vivens non sentio flammas,
Sed detrimenta rogi penitus ludibria faxo.
Nec crepitante foco nec scintillante favilla
Ardeo, sed flammae flagranti torre tepescunt.
Nunc cernenda placent nostrae spectacula vitae:
Cum grege piscoso scrutor maris aequora squamis,
Cum volucrum turma quoque scando per aethera pennis
Et tamen aethereo non possum vivere flatu.
E geminis nascor per ponti caerula concis
Vellera setigero producens corpore fulva;
En clamidem pepli necnon et pabula pulpae
Confero: sic duplex fati persolvo tributum.
Dudum compositis ego nomen gesto figuris:
Ut leo, sic formica vocor sermone Pelasgo
Tropica nominibus signans praesagia duplis,
Cum rostris avium nequeam resistere rostro.
Scrutetur sapiens, gemino cur nomine fungar!
Dudum limpha fui squamoso pisce redundans,
Sed natura novo fati discrimine cessit,
Torrida dum calidos patior tormenta per ignes:
Nam cineri facies nivibusque simillima nitet.
Mirificis formata modis, sine semine creta
Dulcia florigeris onero praecordia praedis;
Arte mea crocea flavescunt fercula regum.
Semper acuta gero crudelis spicula belli
Atque carens manibus fabrorum vinco metalla.
Corpore sulcato nec non ferrugine glauca
Sum formata fricans rimis informe metallum.
Auri materias massasque polire sueta
Piano superficiem constans asperrima rerum;
Garrio voce carens rauco cum murmure stridens.
Vox mea diversis variatur pulcra figuris,
Raucisonis numquam modulabor carmina rostris;
Spurca colore tamen, sed non sum spreta canendo:
Sic non cesso canens fato terrente futuro;
Nam me bruma fugat, sed mox aestate redibo.
Nos geminas olim genuit natura sorores,
Quas iugiter rectae legis censura gubernat;
Temnere personas et ius servare solemus.
Felix in terra fieret mortalibus aevum,
Iustitiae normam si servent more sororum.
Me caput horrentis fertur genuisse draconis;
Augeo purpureis gemmarum lumina fucis,
Sed mihi non dabitur rigida virtute potestas,
Si prius occumbat squamoso corpore natrix,
Quam summo spolier capitis de vertice rubra.