Haec quoque Symphosius de carmine lusit inepto.
Sic tu, Sexte, doces; sic te deliro magistro.
Annua Saturni dum tempora festa redirent
Perpetuo semper nobis sollemnia ludo,
Post epulas laetas, post dulcia pocula mensae,
Deliras inter vetulas puerosque loquaces,
Cum streperet late madidae facundia linguae,
Tum verbosa cohors studio sermonis inepti …
De summo planus, sed non ego planus in imo
Versor utrimque manu: diverso munere fungor.
Altera pars revocat quidquid pars altera fecit.
Dulcis amica dei, ripae vicina profundae,
Suave canens Musis; nigro perfusa colore,
Nuntia sum linguae digitis signata magistris.
Corporis extremi non magnus pondus adhaesi.
Ingenitum dicas, ita pondere nemo gravatur;
Una tamen facies plures habitura figuras.
Virtutes magnas de viribus affero parvis.
Pando domos clausas, iterum sed claudo patentes.
Servo domum domino, sed rursus servor ab ipso.
Nexa ligor ferro, multos habitura ligatos;
Vincior ipsa prius, sed vincio vincta vicissim;
Et solvi multos, nec sum tamen ipsa soluta.
Terra mihi corpus, vires mihi praestitit ignis;
De terra nascor, sedes est semper in alto;
Et me perfundit, sed me cito deserit, umor.
Sunt mihi, sunt lacrimae, sed non est causa doloris.
Est iter ad caelum, sed me gravis inpedit aer;
Et qui me genuit sine me non nascitur ipse.
Nox ego sum facie, sed non sum nigra colore,
Inque die media tenebras tamen affero mecum;
Nec mihi dant stellae lucem nec Cynthia lumen.
Ex alto venio longa delapsa ruina;
De caelo cecidi medias transmissa per auras;
Sed sinus excepit, qui me simul ipse recepit.
Unda fui quondam, quod me cito credo futuram.
Nunc rigidi caeli duris conexa catenis
Nec calcata pati possum nec nuda teneri.
Pulvis aquae tenuis modico cum pondere lapsus,
Sole madens, aestate fluens, in frigore siccus,
Flumina facturus totas prius occupo terras.
Est domus in terris clara quae voce resultat.
Ipsa domus resonat, tacitus sed non sonat hospes.
Ambo tamen currunt hospes simul et domus una.
Longa feror velox formosae filia silvae,
Innumera pariter comitum stipante caterva,
Curro vias multas, vestigia nulla relinquens.
Mira tibi referam nostrae primordia vitae:
Nondum natus eram, nec eram iam matris in alvo;
Iam posito partu natum me nemo videbat.
Non possum nasci, si non occidero matrem.
Occidi matrem, sed me manet exitus idem:
Id mea mors patitur quod iam mea fecit origo.
Littera me pavit, nec quid sit littera novi.
In libris vixi, nec sum studiosior inde.
Exedi Musas, nec adhuc tamen ipsa profeci.
Pallas me docuit texendi nosse laborem.
Nec pepli radios poscunt nec licia telae;
Nulla mihi manus est, pedibus tantum omnia fiunt.
Porto domum mecum, semper migrare parata,
Mutatoque solo non sum miserabilis exul,
Sed mihi concilium de caelo nascitur ipso.
Raucisonans ego sum media vocalis in unda,
Sed vox laude sonat, quasi se quoque laudet et ipsa;
Cumque canam semper, nullus mea carmina laudat.
Tarda, gradu lento, specioso praedita dorso;
Docta quidem studio, sed saevo prodita fato
Viva nihil dixit, quae sic modo mortua canto.
Caeca mihi facies atris obscura tenebris;
Nox est ipse dies nec sol mihi cernitur ullus;
Malo tegi terra: sic me quoque nemo videbit.
Provida sum vitae, duro non pigra labore,
Ipsa ferens umeris securae praemia brumae.
Nec gero magna simul, sed congero multa vicissim.
Improba sum, fateor: quid enim gula turpe veretur?
Frigora vitabam, quae nunc aestate revertor;
Sed cito submoveor falso conterrita vento.
Non bonus agricolis, non frugibus utilis hospes,
Non magnus forma, non recto nomine dictus
Non gratus Cereri, non parvam sumo saginam.